In plaats van aankleden, gooien ze met hun knuffels door de slaapkamer. In plaats van ontbijten, zingen ze liedjes of maken ze ruzie wie welke sokken aan mag. En in plaats van hun tanden te poetsen, zitten ze naar zichzelf te sjansen in de spiegel. Kortom, het leven met een 5 en 8-jarige valt niet altijd mee. En wie er de meeste moeite mee heeft? Juist, dat ben ik.
Elke dag zat ik achter hun vodden. “Nee, niet zingen, eet je boterham. Als je nu niet je tanden gaat poetsen, dan kom je niet op tijd op school. Waarom heb je geen sokken aan. Let nou eens op en drink je melk op een normale manier. Jullie hebben nog vijf minuten. Als je je boterham niet opeet, dan eet je hem onderweg maar op of ik doe hem in je broodtrommel voor de pauze. Ik kan ook opschieten voor jullie, waarom schieten jullie niet op als ik daarom vraag” Zo kan ik nog even doorgaan. Zo’n ochtend kostte me meer energie dan dat het me opleverde. Dat wilde ik niet meer.
Daarom ben ik gestopt met dit gezeur ‘s ochtends. Ik wil ze best vertellen hoe laat het is en wat ze dan ongeveer moeten doen om op tijd op school te komen, maar ik ga niet meer schreeuwen en ze haasten zodat ze op tijd op school komen. Eerlijk gezegd, ik hoop dat ze een keer goed te laat zijn omdat ze ‘s ochtends getreuzeld hebben.
Eigen schuld, dikke bult
In Zwitserland worden kinderen al heel jong geleerd dat ze zelf verantwoordelijk zijn. Wat mij betreft zijn ze er dan vanaf nu zelf verantwoordelijk voor als ze te laat komen. Ik hoop dat de juf dan ook echt laat zien dat te laat komen niet kan. En dat mijn kinderen daarna weer die makke lammetjes zijn die normaal doen ‘s ochtends 😉
Comments