Voor wie mij al langer volgt, heeft misschien gezien dat er soms minder blogs online stonden. Enerzijds had dat te maken met minder inspiratie, minder druk om te moeten schrijven, maar het had ook zeker te maken met onze thuissituatie. Helaas.
Ik had zorgen. Geen geldzorgen, geen emigratiezorgen, geen afstandszorgen, nee ik had zorgen om mijn man. Om Floris. En ik kan je vertellen dat dit wel de naarste zorgen zijn die je kan hebben. Hij had problemen met zijn hart en als het dan om zo’n hart gaat.. Dan ben je bang.
Dan ben je bang dat je kaartenhuis instort. Dat je straks alleen achter blijft. Dat je een keer de ambulance moet bellen omdat het mis is. Dagelijks ben je ermee bezig. Hoe gaat het met hem, zie ik symptomen die op een ‘aanval’ kunnen wijzen. Met alcohol drinken werd ik voorzichtiger, stel je voor dat we naar het ziekenhuis moesten. Kon ik wel weg en de kinderen bij hem achterlaten? Het was niet prettig. Ik vind het prima om me zorgen te maken om mijn kinderen, dat hoort er nou eenmaal bij. Maar je zorgen maken om je man, die 40 is en eigenlijk nog zo jong is, nee. Dat hoort er gewoon niet bij.
Ik kan niet voor hem praten, maar het is wel je hart. Het is wel je leven wat daarvan afhankelijk is. Tel daarbij op dat hij een vrij hoge dosis medicatie kreeg, waar je levenslust ook niet echt door bevorderd wordt en het is dan gewoon voor allemaal kut. Ik had het gevoel dat alles op mijn dak terecht kwam. De zorg voor de kinderen. De zorg voor een hond die niet lekker in zijn vel zat. De zorg voor het huis. De zorg voor leuke dingen. De zorg, de zorg, de zorg… Regelmatig vroeg ik me af; ja en nu? Wie zorgt er voor mij? Wie maakt zich druk om mij?
Een eind aan alle zorgen
Overigens zorgde ik er ook wel voor dat ik bij niemand het achterste van mijn tong liet zien. Pas de laatste weken liet ik doorschemeren dat leven met zoveel zorgen, ook niet echt tof was. Waarom ik dat de laatste weken wel kon zeggen? Omdat er een eind aan zou komen!
Nadat we op een avond begin oktober op de eerste hulp belandden en Floris’ hart klopte als een bezetene, hadden we eindelijk bewijs om verder actie te kunnen ondernemen. Of beter gezegd; dat de cardiologen actie konden ondernemen. Nu was er bewijs van zijn ‘hartprobleem’ en werden we doorverwezen. Begin november konden we terecht bij een chirurg die aangaf hem snel te kunnen opereren. Dat snel, was binnen vier weken. De rust kwam terug hier in huis. Er was een datum wanneer al onze zorgen zouden eindigen. De laatste vier weken waren dan ook heel anders dan de weken en maanden hiervoor. Er was een soort rust, weer meer activiteit in huis en ik denk vooral veel opluchting!
Alle zorgen voorbij?
Afgelopen week werd Floris dan eindelijk verwacht in het ziekenhuis in St Gallen. Ik had vooraf met mezelf afgesproken dat ik pas zenuwachtig zou zijn op de dag zelf. Ik was wel gespannen, al kon ik het wel redelijk van me afzetten. Ik moest tenslotte nog een verjaardag vieren, de kinderen voor die dag verzorgd achterlaten en alles regelen voor weet ik veel wat. Mijn hoofd liep om en mijn huis… Hoe mijn huis eruit ziet, dat wil je echt niet weten. Één doffe ellende!
De dag van de operatie was er ook één om snel te vergeten. Voor de kinderen werd door heel veel lieve vriendinnen goed gezorgd. Mijn achterban om op terug te vallen, die geïnteresseerd was in mij, hoe het ook met mij ging, was super. Van alle kanten kreeg ik steun, zo nodig en heel fijn. Al scheet ik die dag 7 kleuren stront en was ik alleen met mijn zorgen, ik wist dat er mensen ook voor mij klaar stonden. De operatie verliep niet helemaal zoals de artsen in gedachten hadden, maar het eindresultaat telt: de ritmeverstoorder is weggebrand. En… onze zorgen zijn voorbij! God wat ben ik blij, vooral voor hem natuurlijk. Zijn leven verandert nu weer ten goede en met zijn leven, hopelijk ook mijn leven 😉
Dus vanaf nu ben ik ook weer een vrij mens. Want ik ben er klaar mee. Vanaf nu wordt er weer geleefd. De zorgen zijn voorbij. Dat moet gewoon. Over dertig jaar wil ik pas weer met zorgen om mijn man geconfronteerd worden. Echt hoor. Wat een heftige maanden waren dit…
Jeetje wat heftig allemaal! Zo zie je maar hoe kwetsbaar het leven eigenlijk is… Gelukkig is alles goed gegaan en kunnen jullie nu weer aansterken samen… Hij lichamelijk, jij mentaal!!
Het is heel fijn om het van me af te schrijven, want daarmee is het voor mij ook echt wel klaar. Voor Floris ook, medicijnvrij en hij mag alles weer.
Poeh wat heftig meis! Gelukkig is het nu voorbij en kunnen jullie allemaal weer ademhalen..
jup en lekker door met leven
Jeetje Marlieke wat heftig! Wat fijn om te horen dat het nu goed gaat met Floris. Lekker van elkaar gaan genieten. En ik ben zo blij te horen dat je zo’n fijne achterban hebt waar je op terug kunt vallen in het Zwitserse. Dikke knuffel
Dat was vanaf het begin al, want we dealen al vanaf het begin met dat rothart, maar na twee jaar vond ik het wel fijn te merken dat iedereen dan ook echt begaan was enzo. Dat het echt vrienden zijn.
Blij dat alles weer goed is dan is ver weg zijn ff niet zo leuk en sta je op eigen benen
Top gedaan veel geluk met z’n allen
Dikke kusssszzzss
Ook in NL moet je het toch zelf doen… Het hoort bij volwassen zijn, helaas..
Gelukkig is het nu voorbij en Blij dat alles weer goed is. je bent en kanjer
Thanks!
Oh Marlieke wat vreselijk heftig voor jullie!! Ik kan me voorstellen dat je zo hebt gevoeld. Gelukkig gaat het nu de goede kant op en kunnen jullie weer gaan genieten. Dikke knuffels!!! X
Komt allemaal goed!
Jeetje wat heftig en spannend. ..wat fijn dat je nu weer de rust terug hebt in huis en in je hoofd. Nu fijn genieten van je gezin deze feestelijke maand ?
Thanks. Was echt niet leuk. Maar het is voorbij!
Lieve Marlieke, wat een prachtige foto van je! Ik kan je zo goed begrijpen. Zorg maakt ook je eigen leven veel minder leuk. Wat een opluchting zullen jullie nu voelen. Ik wens jullie (minstens) 30 zorgeloze jaren!
Liefs, Lineke
Vol vertrouwen!! Dank je Lineke
Jeetje Marlieke wat heftig maar wat ben je een sterk mens! Fijn dat het nu weer goed gaat met jullie. Nu weer lekker genieten van jullie mooie gezinnetje.
Dat gaan we doen!
Hoop dat je zorgen inderdaad voorbij zijn! veel sterkte en beterschap hou je taai!
Thanks!
Heftig Marlieke om dit nu al mee te maken
Groetjes
(no1bds)
Ja, leuk was anders… gelukkig kan ik het van me afschrijven
Jeetje wat heftig! Dat is niet zo als het moet inderdaad op deze leeftijd zoveel zorgen! Gelukkig kunnen jullie nu weer normaal leven!
Precies. Op naar de komende dertig jaar!
Dat is zeker heftig, fijn dat de ergste zorgen voorbij zijn zo vlak voor de feestdagen. Geniet van je gezinnetje!
Gaan we doen! Bedankt!
Wat heftig zeg! Ik kan me helemaal voorstellen dat dit je leven gaat beheersen. Heel fijn dat de operatie nu achter de rug is. Geniet van het leven, de kerstmaand en je gezin!
Dat gaan we zeker doen. Bedankt!
Sterkte, geniet van je gezin en neem zo af en toe eens tijd voor jezelf !! Fijne decembermaand! Groetjes Netty