Eva weet al een tijdje dat we naar Zwitserland gaan. We hebben haar natuurlijk niet gelijk alles verteld, maar wel globaal waar we ongeveer mee bezig zijn. Het voordeel van Eva is dat ze zich niet zo snel druk maakt en, als je het goed uitlegt, ze redelijk flexibel is. Daarom vertelden we haar al in juli dat we misschien wel naar Zwitserland gingen verhuizen, toch nog ver voordat het echt zeker was… Eva was direct enthousiast, ook omdat ze Zwitserland kende van haar recente vakantie. En als je kan gaan wonen op de grote berg, waar er in de winter sneeuw ligt, dichter bij de film Frozen kan je toch niet komen?
Eva mocht toen het duidelijk was dat Floris ook daadwerkelijk de baan had en per 1 oktober zou beginnen, het wereldkundig maken. Uit dit filmpje blijkt wel dat ze echt wel doorheeft wat er gaat gebeuren.
Omdat we voor de zomervakantie eigenlijk haar al aan het voorbereiden waren op de kleuterschool, moesten we haar ook bijtijds vertellen dat ze in Zwitserland naar een Zwitserse school zou gaan en dus niet bij haar vriendjes en vriendinnetjes (en dus ook niet bij juf Tina) in de klas zou komen. Dat was lastig en ik vroeg me af of het echt wel bij haar binnenkwam. Maar toen haar beste vriendje afgelopen week vertelde dat hij volgende week weer naar school gaat, was Eva’s reactie. ‘Ik ga naar een Zwitserse school…’ En daarmee was de kous af.
Het verhuizen is wel een dingetje. Regelmatig vraagt ze of iets mee mag naar Zwitserland. ‘Nemen jullie mijn kleren uit de kledingkast ook mee?’ en ‘Mogen Mello en Gijs ook mee naar Zwitserland?’ Ik kan me ook zo goed voorstellen dat het begrip verhuizen niet te bevatten is. Weg uit de vertrouwde omgeving en een nieuw huis. Toen Floris en ik naar Zwitserland gingen en wij de dames in de vertrouwde handen van opa en oma konden achterlaten, wist Eva dat we op zoek gingen naar een huis bij de berg of misschien wel op de berg. We lieten haar het huis zien waar ons oog op was gevallen en toen dit huis het niet bleek te zijn, hebben we haar dat ook eerlijk verteld. We vinden dat zij zich er ook lekker bij moet voelen en als we dingen op tijd vertellen, dan is er ruimte voor teleurstelling (die wij ook voelden), maar ook om vragen te stellen.
Eva laat niet alleen haar vertrouwde omgeving achter, het huis, haar vriendjes en vriendinnetjes, maar ze moet ook een hele nieuwe taal leren. Ook dat is moeilijk voor te stellen als je bijna 4 bent. Ik zeg altijd maar dat zij veel beter Duits gaat praten en dat ze mij dan maar moet helpen. Dat vindt ze stoer! Daarbij heb ik een hele toffe app gedownload ‘TICTIC’. Tictic spreekt Duits en leert Eva de verschillende kleuren, leert haar tellen, legt het alfabet uit. Of Eva het nou echt leert vanaf die app of niet, ze raakt in ieder geval een beetje gewend aan de Duitse klank. Tellen van 1 tot 10 kan ze inmiddels wel, maar dat heeft ze zichzelf een soort van aangeleerd. Het dropje.
Buiten de apps, onze verhalen, de foto’s van ons nieuwe huis (jaja, ineens ging het superhard afgelopen week en hebben we toch een huis – daarover later meer), heeft Eva ook veel aan de televisie. Vooral Conni, een van oorsprong Duitse tv-serie over een meisje van 3 – 4 jaar doet het goed. Conni gaat namelijk ook verhuizen. Ze moet haar beste vriendinnetje achterlaten en krijgt een nieuwe kamer. Maar ze maakt ook nieuwe vriendjes en ze krijgt zelfs een jong poesje (uhh, denk niet dat er een nieuwe kat komt, maar je kan niet weten ;)) Conni laat zien dat verhuizen niet eng is en dat is het belangrijkste.
Het is niet eng, het is wel spannend. Niet alleen voor haar, voor ons allemaal. Maar ik denk dat hoe we het nu doen, we het best goed aanpakken. We hebben het erover, maar ook niet iedere dag. We maken er niet echt een big deal van. Zolang wij er relaxed over doen, dan kan zij er ook relaxed over doen. Neemt niet weg dat komende maand echt wel pittig gaat worden. Ze gaat weer bij opa en oma logeren, we moeten haar verjaardag (en afscheid) nog vieren voor familie en voor haar beste vriendjes, en we pakken haar spulletjes in.
Contact onderhouden met Nederland als we daar eenmaal wonen, lijkt me ook niet echt een drama. FaceTimen met de oma’s is hier allang een onderdeel van de dag geworden, ze weet dondersgoed wanneer ik een ‘smsje’ krijg en vraagt regelmatig of ik niet een foto van haar wil maken en wil opsturen of dat ze in een filmpje wat wil vertellen. Eva weet dat Zwitserland niet het einde van de wereld is en daar heeft ze helemaal gelijk in!
Hebben jullie nog tips om Eva voor te bereiden op wat komen gaat?
Hoi Marlieke, maak je over het duits praten maar geen zorgen. Dat zal Eva heel snel oppakken. Heb ik wel gemerkt met onze jongens… Sterkte met alle laatste voirbereidingen…
Bedankt Lianne, ik dacht er vandaag toevallig aan dat jullie ook zijn gegaan. Ik vond dat zo stoer toen en nu gaan we gewoon zelf!
Gaaf zeg! Vind het echt tof dat jullie deze stap nemen! Toen wij bijna 2 jaar geleden gingen verhuizen hadden wij voor Aron een doos waar hij zijn favoriete speelgoed in mocht doen, toen wij bij het huis waren heeft hij die zelfde doos ook zelf mogen uitpakken zo had hij door dat al zijn eigen spulletjes wel mee gingen naar het nieuwe huis. Misschien dat ook voor Eva dit een fijn idee kan zijn 🙂
Dat is een goed idee Joyce! Thanks
Heel knap hoe jullie er mee omgaan en hoe jullie Eva voorbereiden. Julloe doen het zeker goed als ik het zo lees