Gisteren vonden we het weer tijd om een stukje met de meiden te wandelen. Nu Liza steeds beter loopt, alles weer zelf doet met haar been, moeten we ook weer wat energie steken in het opbouwen van haar conditie. Liza is altijd een enorme loper geweest en ik denk dat ze zeker de laatste 10 maanden ook niet meer in een buggy of draagzak heeft gezeten. Totdat ze dus 6 weken geleden haar been brak.
Forstseeli
We gingen op weg naar Forstseeli. Een schitterend binnenmeer bovenop de berg waar wij op uitkijken. Vanaf ons huis rijd je naar de Montlinger Schwamm, een groot restaurant met schitterend uitzicht over het Rijndal. Vanaf de parkeerplaats is het ongeveer een half uurtje lopen. Met de kinderen deden we er iets langer over, maar we hadden de tijd!
Je loopt langs velden met bloemen, weilanden met koeien en aan het eind van de route ga je door het bos waarbij de wortels van de bomen natuurlijke trappen zijn geworden. Pas dan zie je, in de bomen verscholen, een schitterend meertje liggen. Het is niet groot, maar je hoort de kikkers kwaken, de bijen zoemen en de geur van worstjes op de barbecue komt je tegemoet. Overal zijn grillplekken en achter een hutje om je in te verschuilen, haal je gewoon droog hout. Je afval neem je in je eigen rugzak weer mee terug naar huis en je zorgt dat je of het vuur dat je hebt gemaakt aan een ander geeft of je dooft het. Dat is hier allemaal heel normaal en dan toch voor mij als Nederlander, nog steeds bijzonder.
Liza liep de heenweg (heel veel berg op) de helft van de route. Tijdens de lunch vond Eva een stok voor haar, Floris sneed deze mooi bij en met die stok heeft ze zelf de terugweg (1 kilometer) helemaal alleen gelopen. De draagzak bleef in de tas! Het was een korte route, maar leuk genoeg voor de meiden om lekker in de wandelstemming te komen. Wat wordt ons volgende wandeldoel?
Comments