Zij inspireert: Miriam helpt de allerarmsten in de binnenlanden van Papua

Sinds we zelf in het buitenland wonen, heb ik veel online contact met andere Nederlandse vrouwen en moeders in het buitenland. Allemaal hebben ze een ander verhaal en deze verhalen zijn vaak ontzettend boeiend of intrigerend. Vaak vraag ik me af hoe ze het doen. Daarom trok ik onlangs de stoute schoenen aan en benaderde Miriam Stigter. Zij vertelde hoe ze trots ze was dat ‘haar kinderen van de kinderclub’ op het voetbalveld van een plaatselijk ziekenhuis iedere week mochten trainen. Wat doet ze daar voor de kinderen en hoe is ze daar ingerold?

Miriam Stigter (35 jaar) is geboren in Rotterdam en studeerde SPW. Op haar 19e vertrok ze voor het eerst naar Papua, Indonesie. Zestien jaar later woont ze met haar Indonesische echtgenoot en 3 kinderen in de binnenlanden van Papua. Ze woont in een klein dorpje in de bergen dat alleen per klein vliegtuigje bereikbaar is of met een 12 uur durende autorit over het land. Miriam zet zich in voor de allerarmste kinderen daar met haar eigen stichting Chosen One Ministries. Het leven van die kinderen staat in schril contrast met het leven haar eigen kinderen.

“De kinderen in het gebied waar ik woon zijn heel erg arm. Vaak hebben ze maar 1 stel kleren. Die vol gaten zitten en smerig zijn. Schoenen vallen vaak uit elkaar, onverzorgde wonden, zwarte tanden en ga zo maar door.

Ik heb zelf drie kinderen. Deze zijn alle drie in Indonesie geboren. Mijn man is gynaecoloog. We wonen in een dokterswoning naast het plaatselijke ziekenhuis. Mijn kinderen hebben alles wat hun harte begeert; ipad, xbox, telefoon, spelletjes, bergen aan kleding. Soms loop ik na een bezoek aan de kinderzaal in het ziekenhuis huilend naar huis. Die 20 meter maakt zo’n verschil; kinderen die ziek zijn en naakt onder een laken met gaten liggen en dan 20 meter verder een paradijs voor mijn kinderen. Wat een contrast! Maar ik probeer me op alle mogelijke manieren in te zetten voor de kinderen die het niet zo goed als de mijne hebben.”

Miriam had een droom en deze komt langzaam uit

“HAVE A DREAM….to build a school where children will enjoy learning, where they feel safe and cared for. To build an orphanage where lonely children will be part of a big family, where they can grow into the person who God wants them to be.. To train teenagers and youth to become a blessing for the people around them so we may reach out together to the poor and help them to get a better life.. “

De beroepentest zei automonteur, haar hart riep wat anders

“Vroeger, toen ik een jaar of 6 was, kwam er een oude vrouw bij ons in de kerk en zij vertelde over hoe er zakken met melkpoeder werden gebracht naar kinderen in Etiopie. Ik dacht gelijk “goh het lijkt me fantastisch om zulke arme kinderen eten en drinken te kunnen geven.” Toen ik mijn beroepentest moest doen op de Havo, zei ik al dat het zinloos was want ik wilde toch naar het buitenland ontwikkelingswerk gaan doen. En ja hoor, er kwam uit dat ik automonteur moest worden…”

“Onze stichting richt zich op de allerarmste bevolking van Papua, Indonesie. Vaak staan mensen er niet bij stil dat er nog zoveel kinderen gewoon doodgaan van de honger of kou. Door meer bekendheid zie ik dat we steeds meer mensen kunnen helpen. Op dit moment leid ik elke woensdagmiddag een kinderclub, waar we de kinderen over de bijbel leren en spelletjes doen. We leggen ze het belang van persoonlijke hygiëne uit en proberen te voorzien in een deel van hun basisbehoefte, zoals bijvoorbeeld tandenborstels, 2e hands kleding gedoneerd door vrienden van mij, schooltassen met inhoud, etc.”

“In het ziekenhuis kunnen kinderen elke derde woensdag van de maand voor vaccinaties komen. Ook hier probeer ik te helpen door verschillende groepen te betrekken bij de zorg, zodat we ondervoede kinderen extra pap kunnen geven, schone flesjes kunnen uitdelen voor moeders met HIV die geen borstvoeding kunnen geven en kleding uitdelen. De kerk, die we zelf opgezet hebben in 2008, heeft als motto ‘gezegend om een zegen te zijn’. We willen geen groot, mooi gebouw vol mensen, maar we willen invloed hebben op het hele dorp waar we wonen. De armoede doorbreken door anderen te zegenen waar we kunnen.”

Miriam’s kracht is het samenbrengen van partijen

“Omdat ik hier al 16 jaar woon, spreek ik de taal vloeiend. Wij hebben in 2008 zelf een kerk opgezet. Deze is al zo groot geworden dat we eigen land hebben gekocht en een nieuw gebouwtje van hout hebben neergezet. Ik krijg veel hulp uit diverse hoeken. Sommige zijn timmerman, sommige helpen me met de vergunningen, sommige zijn lerares. Al deze mensen helpen mij met het verwezenlijken van mijn visie, “

‘Ik zie mezelf niet meer als een blanke die de zwarte bevolking komt vertellen wat ze moeten doen, maar meer als onderdeel van een groter geheel. Ik stuur het aan, maar heb de deskundigheid van de lokale bevolking nodig. Want de timmerman weet duidelijk meer van bouwen dan ik en de dokters waar ik tussen woon, zijn duidelijk slimmer dan ik. Ik breng alleen verschillende partijen bij elkaar en heb door mijn grote achterban de beschikbaarheid om makkelijk fondsen te werven.”

Het belang van een goede school werd Miriam onlangs van dichtbij weer duidelijk

“Mijn zoontje van 8 vindt het best moeilijk soms. Ik heb hem net van de lokale school afgehaald omdat hij werd geslagen door de lerares omdat hij een vieze nagel had. Ook vond ze zijn haar te lang en had gedreigd dat als hij het ’s avonds niet zou knippen, dat zij een schaar mee nam en het zou knippen de volgende dag. Dit benadrukt weer voor mij het belang van een goede school. Ik heb gezegd dat hij nu dingen op moet geven uit Nederland, zoals elke dag brood (dat kan ik nergens kopen) of even naar een winkelcentrum, maar dat hij dat doet om zijn vrienden hier ook een goede school te geven. Om de armste kinderen te helpen. Mijn zoon helpt mij ook elke woensdag op de kinderclub die we organiseren voor straatkinderen.

Ik wil dat mijn kinderen onderdeel van het werk zijn en zien dat we niet alleen voor onszelf leven en onze eigen luxe…

Ondersteun Miriam in haar missie

“We zijn op dit moment bezig met het bouwen van een kleuterschool, wonder boven wonder hebben we de toiletten als eerste staan, omdat we die hebben gehad van de regering. Binnenkort gaan we beginnen met de bouw van twee lokalen voor groep 1 en 2. Daar hebben we nog stoelen en tafels voor nodig. Wat we verder kunnen gebruiken, dat vermelden we altijd op onze facebookpagina“