Ook vandaag scheer ik alle Zwitsers met liefde over een kam. Waarom? Omdat dat nou eenmaal makkelijk is én omdat zeker 80 procent van de Zwitsers ergens zwaar neurotisch is.
Jij bent zo lekker relaxed.
Ik zeg vaak tegen vriendinnen, dat we allemaal een beetje van jouw ‘gemoedsrust’ moeten hebben.
Ik vind het heerlijk hier bij jou, je bent zo ongecompliceerd.
Alles kan altijd bij jou en je doet nergens moeilijk over.
Ik weet niet of alles een compliment is, maar ze hebben gelijk. Ik ben niet zo neurotisch als de Zwitsers. Want de Zwitsers zijn altijd bezig. Kunnen geen moment stil zitten, moeten alles nagenoeg perfect hebben en stel je voor dat je teennagels niet gelakt zijn, de haren niet perfect in model of je kinderen vies zijn! Stel je voor… Ze krijgen het Spaans benauwd van het idee dat ze stil zitten, terwijl ze nog zoveel ‘kunnen’ doen. Want ze kunnen het niet. Ze kunnen gewoon niet zitten terwijl de kinderen buiten spelen. Ze kunnen gewoon niet even rustig in de zon wat drinken. Ze kunnen niet relaxen. Ze moeten namelijk altijd wel wat overdag. Zijn ze niet bezig met de was, het kippenhok poetsen of de ramen zemen, nee dan koken ze wel of spoelen alles af met de hoge druk reniniger of ze zijn wat in elkaar aan het knutselen. Ze zitten gewoon nooit – nooit – nooit – nooit stil.
En ik? Ik zit met alle liefde stil. ‘s Ochtends probeer ik de woonkamer een soort van aan kant te hebben. De vaatwasser uitgeruimd en na het ontbijt alles weer in de vaatwasser, een stofzuiger erdoorheen en klaar. Dan mik ik er soms een was in en daarna slinger ik de computer aan als Liza lief aan het spelen is. Niet dat ik iets nieuws lees op de computer, want alles heb ik tussendoor al gelezen op mijn mobiel. Wanneer ik genoeg gedaan heb, pak ik koffie en plof op het balkon neer. Het is dan 9 uur en ik ben eigenlijk een soort van klaar voor de dag. Als het mooi weer is ben ik met Liza buiten. We lopen een rondje, steppen wat, doen verstoppertje tot in den treuren en we zoeken slakken. Of ik spreek af en klets onder het genot van een kop koffie terwijl ik toekijk op hoe de kinderen zich samen vermaken. De middag is eigenlijk net zo relaxed. Ik draai misschien nog een wasje en ruim wat speelgoed op, maar voornamelijk speel ik politieagentje en ben opperslakkenzoeker, ijsjesgever en kusjesplakker.
Heel anders dan wat mijn buren doen en zoals zij jaloers zijn op mij, ben ik jaloers op hen. Want ik kan het niet. Ik kan mezelf niet de godganse dag aan het werk zetten om maar een goed gevoel te hebben. Ik ben al trots als ik een keer de koelkast heb uitgemest. Ik zou heel graag een beetje van de drive die de Zwitsers hebben willen. Een altijd opgeruimd huis, was in de kasten, ramen zonder vlekken, precies om 4 uur fruit (ik zei toch: neurotisch!) en kinderen die zonder vlekken op de kleren ‘s ochtends naar school gaan.
Ach ja, zolang we allemaal maar gelukkig en tevreden zijn, toch?
Whahahaha soooo true 🙂
Ik kom over een jaar of 2 met alle liefde een keer gezellig met je “hangen” hoor!