Moeders kunnen wél ziek zijn

Vorige week lag ik weer een week doodziek op bed. Net als afgelopen zomer, ging het van de een op de andere dag heel slecht met mij. Mijn tong werd dik, mijn keel werd dikker, ik had koorts, diaree, doodmoe, mijn keel werd dikker en ik voelde me steeds beroerder. Kon geen prikkels verdragen, geen geklets van iemand om me heen, aan eten kon ik niet denken en drinken was tot een minimum beperkt. Mijn schildklierarts is op vakantie en omdat ik hetzelfde in de zomer ook had, ben ik niet naar de huisarts gegaan. Al maakte ik me natuurlijk wel zorgen. En ik niet alleen…

Moeders kunnen wél ziek zijn

Ziek zijn als moeder kan niet, dat denk je. Nou ja, normaal ben ik ergens middenin de nacht een uur heel ziek en dan is het weer voorbij. Nu ben ik het al twee keer dik een week in de vakantie geweest, met alle gevolgen van dien. De kinderen zien van dichtbij dat ik echt heel ziek ben en niks kan. Ik kan ze dan niet eens verdragen. Maar voor mij het ergste is dat ik niks met ze kan doen. Zij hebben vakantie, zij moeten met ons gezin leuke dingen kunnen doen en niet aan huis gekluisterd zijn omdat het niet goed gaat met hun moeder. Ik heb me zo schuldig gevoeld die dagen dat ik in bed lag en al dan niet sliep. De zorgen in hun ogen en hun vragen. “Voel je je al een beetje beter mama?” Zo lief, maar oh ik wil niet dat ze dat hoeven te vragen. Moeders hoeven niet altijd sterk te zijn, maar ik heb liever niet dat ze me zo ziek zien en zich zorgen maken.

En dan hebben we natuurlijk Floris. Mijn held. Hij zorgde dat het aan mij niks ontbrak. Hij verzorgde de kinderen. Zorgde ervoor dat ze regelmatig buiten waren, ze honderden tekeningen voor me maakten, dat ze de speelkamer opruimden, dat ze samen met elkaar speelden en geen ruzie maakten. Hij gaf ze eten, deed de boodschappen, zorgde ervoor dat ze met gepoetste tanden op tijd in bed lagen en ondertussen liepen ze ook iedere keer met elkaar met de hond. En als ik boven was, dat ze rustig bleven. Wat fijn. Het klinkt allemaal logisch en normaal, maar het is toch wel heel relaxed dat als je hem nodig hebt, dat hij er dan ook echt voor je is. Zo kunnen moeders dus wel ziek zijn.

En nu?

Ik voel me nog niet goed, maar wel stukken beter dan vorige week. De endocrinoloog kan een bezoekje van me verwachten, want twee keer in een jaar zo ziek is natuurlijk niet de bedoeling en moet een reden hebben. En dat gaan we het komende jaar tot op de bodem uitzoeken! Maar voor nu ben ik heel blij dat het ergste weer voorbij lijkt en ik toch echt ook op Floris en de kinderen kan bouwen. <3