We hebben allemaal ons eigen verhaal. We hebben allemaal zo onze eigen motivatie. Maar 1 ding is zeker, we hebben elkaar gevonden in het hardlopen en gaan mét elkaar de Bodensee Frauenlauf in Bregenz lopen. In deze Frauenlauf serie leer je ons allemaal kennen! Vandaag vertelt Christel over hoe hardlopen en sporten altijd een deel van haar leven was, zelfs toen haar wereld op zijn kop stond.
Ik heb met hardlopen altijd een haat-liefde verhouding gehad. Toen ik nog in Groningen woonde, leek het me zo leuk om een keer met de 4 mijl mee te doen. Braaf met de training begonnen, vond het niet echt leuk maar had me al aangemeld dus ik moest wel. Die 4 mijl heb ik gered, zelfs zwanger, maar daarna belandden de schoenen weer snel in de kast. Eenmaal verhuisd naar Zwitserland leek het me wel leuk om weer te gaan beginnen, maar die heuvels…. die zitten gewoon niet in mijn genen.
Toen begonnen de huwelijksproblemen, ik trok om te vluchten de hardloopschoenen weer aan. Wat was dat heerlijk. Alleen maar pijn in de bovenbenen voelen, geen emotionele pijn of verdriet meer. Ik werd in korte tijd zo fit dat ik een halve marathon gelopen heb.
De scheiding kwam en nadat mijn ex uit de kast kwam vond hij al vrij snel een nieuwe, mannelijke, liefde. Ik had moeite mijn leven als alleenstaande moeder met een fulltimejob te combineren, maar de sport bleef op de achtergrond aanwezig. Ik deed een kleine triathlon en dat was echt een geweldig gevoel.
Met mijn vinger in een houthakmachine
Eind 2016 kreeg ik mijn vinger in een houthakmachine en heb lange tijd veel pijn gehad, het verbrijzelde bot groeide niet aan elkaar, bottransplantatie uit het bekken was de laatste mogelijkheid voordat geamputeerd moest worden. Gelukkig ging die operatie goed, maar ik heb maanden op de bank gezeten en echt niks sportiefs gedaan.
Toen zag ik met lichte jalouzie de berichtjes van hardlopen op facebook voorbijkomen. Het voorstel om een aparte hardloopgroep te gaan beginnen greep ik met beide handen aan. En stapje voor stapje begon ik weer te lopen. Met een andere motivatie, niet meer wegrennen voor mijn emoties, niet meer omdat het moet, maar omdat ik het wil en zo gemotiveerd raak van al die geweldige dames.
Ik trek vaak nog met frisse tegenzin mijn schoenen aan, maar als ik op pad ga is het zo heerlijk. In mijn enorm drukke leven met een meer dan fulltime baan, studie, 2 pubers én een LAT relatie, is het rondje hardlopen quality time. Tijd voor mezelf waar niemand iets van me wil. En ik voel me daarbij enorm gesteund door al die fantastische vrouwen die ik in mijn hart heb gesloten en in Juni in Bregenz ga ontmoeten. Bregenz here we come!
Comments