We hebben allemaal ons eigen verhaal. We hebben allemaal zo onze eigen motivatie. Maar 1 ding is zeker, we hebben elkaar gevonden in het hardlopen en gaan mét elkaar de Bodensee Frauenlauf in Bregenz lopen. In deze Frauenlauf serie leer je ons allemaal kennen! Vandaag vertelt Michal, moeder van 5 haar bijzondere verhaal.

Mijn hardloopverhaal begint in het Amsterdamse Bos

Hoi, mijn naam is Michal. Mijn hardloop verhaal begint tijdens mijn middelbare schooltijd in Amsterdam in de jaren 90. Tweemaal per jaar, wanneer de gymzaal bezet was door examens, moesten wij met de gymles uitwijken naar ander plekken. En tweemaal per jaar waren wij scholieren de pineut; wij moesten de Bosbaan in het Amsterdamse Bos uitrennen. Dat was verplicht, en voor een cijfer. Voor wie hem niet kent, de Bosbaan is een gegraven kanaal van 2 kilometer in het Amsterdamse Bos waar op geroeid wordt. Om de Bosbaan heen loopt een hardloop/fietspad met een totale lengte van 4,5 km; 2 km in elke richting plus nog een beetje aan de uiteinden. Het is geen mooie route over bospaadjes, maar een lang, recht en saai stuk met aan de ene kant het roeikanaal en aan de andere kant de weg waar auto’s rijden, en er lijkt geen einde aan te komen. Wij werden door onze gymlerares niet getraind op duurloop. Ze vond dat wij dat in onze eigen vrije tijd maar moesten doen. Niet dat ze ons een trainingsschema opgaf als huiswerk ter voorbereiding op die Bosbaan, oh nee! We werden letterlijk aan ons lot overgelaten, en behalve de sportieve types trainden we er dus ook totaal niet voor. 
We begonnen altijd wel te rennen (op onze totaal ongeschikte gymzaal schoentjes), maar na 2 minuten werd het toch wandelen. En ja, dan doe je wel een uur over de Bosbaan! Ik geloof dat ik er nog nooit een voldoende voor gehaald heb. De Bosbaan werd het trauma van mijn middelbare schooltijd. Wat was ik blij dat ik in 6VWO eindelijk gedag kon zeggen tegen die marteling! En ik nam mezelf heilig voor om nooit, maar dan ook NOOIT MEER hard te lopen. Wie doet er nu zoiets voor zijn lol?!?

Hardlopen zag er wel leuk en haalbaar uit

Vijfenwintig jaar, 5 kinderen en dertig kilo later en ik woon in Jeruzalem, Israel. Het werd hoog tijd om iets aan mijn ronde lijf te gaan doen. Op Facebook zag ik vriendinnen beginnen met het Whole30 dieet en er goede resultaten mee boeken. Het was maar een maandje dus dat viel wel te overzien, dus daar ben ik in mei 2017 aan begonnen. Tegelijkertijd zag ik de vriendinnen uit mijn groepje Nederlandse moeders van over de hele wereld allemaal beginnen met hardlopen via de app van Evy. En het zag er eigenlijk wel leuk en haalbaar uit. Komen die gedachten echt bij mij vandaan??

OK, ik bestel een telefoon armbandje op Aliexpress en ik neem me voor te gaan beginnen wanneer ik dat binnen heb. Dan hoef ik de komende 2 maanden zeker nog niet aan de bak haha. 
Maar het armbandje kwam, en ik had geen excuus meer. En op een warme avond eind mei liep ik zowaar mijn eerste lesje van 20 minuten. Zo langzaam dat ik bijna achteruit ging, en zwaar hijgend na 2 minuten lopen, maar het ging! En ik leefde nog! En ik ging door. Want virtuele vriendin Joan deed het ook, en die vond het leuk, en als zij het kon dan kon ik het toch zeker ook! 
En zo ben ik serieus begonnen aan het programma 5 kilometer voor beginners, een aantal keer per week. 
Ik werd al vrij snel teruggefloten door mijn lichaam. Ik kreeg heel veel pijn in mijn schenen en bleek op de verkeerde schoenen te lopen. Dus daar kwam mijn eerste dure hardloop aanschaf; een paar heuse Asics die aanvoelden alsof ik op wolken liep. En de blessures verdwenen als sneeuw voor de zon. Maar mijn lijf vond het nog steeds niet helemaal goed. Ik ben zo vaak met loodzware benen aan een les begonnen die ik vervolgens niet af kon maken. Ik leek wel het dubbele aantal rustdagen tussendoor nodig te hebben. En het was altijd 2 stapjes vooruit en weer een stapje terug. Maar ik boekte wel vooruitgang. Langzamer dan het trainingsschema aangaf, maar desalniettemin vooruitgang.

De ommekeer kwam toen ik samen met een leuke collega naar een 5k run was, en het eigenlijk niet zo goed ging naar mijn gevoel. Ik had uiteindelijk meer gewandeld dan gelopen. Maar het was wel gezellig! Die leuke collega is een zeer fanatieke hardloper en doet hele andere afstanden dan ik en loopt minstens 2 keer sneller dan ik, dus echt samen lopen doen we niet. Maar we kletsen er wel veel over. En dat motiveert heel erg!

Intussen heb ik me voor nog 3 runs opgegeven de komende maanden, allemaal 5 kilometer. En opeens gaan mijn trainingen voor de wind! Binnen 2 weken maakte ik mijn 5 kilometer voor beginners af en ik vond het op het laatst zelfs makkelijk! En leuk en verslavend! Hoe is het mogelijk??

Sporten en religie

Bodensee Frauenlauf Bregenz Hardlopen en Religie
Hier op de foto sta ik vlak voor mijn laatste training van het 5k programma. Ik ben orthodox joods en heb mij te houden aan kledingwetten, ook tijdens het sporten (want ik loop tenslotte gewoon op straat): Ik draag een lekker wijd rokje tot op de knie waar ik geen last van heb, met daaronder gewoon een lekkere legging. Ik draag een shirt met lange of ¾ mouwen, en een doekje op mijn hoofd om mijn haar te bedekken. Ik zou wel graag willen dat er meer sportkleding beschikbaar was voor religieuze vrouwen. Nu moet ik het doen met gewone kleding van zware stof, wat af en toe irritant is.
Naar Bregenz kan ik helaas niet. De race is op een zaterdag, en dan heb ik Sabbat, onze rustdag. Maar ik hoop dat mijn virtuele vriendinnen de volgende keer hier in Jeruzalem komen lopen!

“Oh en de Bosbaan? Die ga ik over 2 weken lopen!”

Show Full Content
Previous Een spelletje met een natte hond? Soggy Doggy!
Next Easy Peasy! Het dessert van de cover van de Allerhande

Comments

Laat hier je reactie achter

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Close
Close