We hebben afgelopen winter geluk gehad qua zieken hier in huis. Een enkele keer moe en lusteloos op de bank, gelukkig was daar ook alles mee gezegd. Echter is de griep nu ook in ons huis terecht gekomen (en bij alle anderen in de straat) en daar zijn ze weer… DE ZORGEN!
Vorige week heb je het eerste deel van Terug in de Tijd kunnen lezen. Vandaag weer eentje. Toen Eva jong was heb ik heel veel over haar geblogd. Eigenlijk precies hetzelfde als wat ik nu doe, maar dan alleen over mijn eigen leven en niet op regelmatige basis. Ik kwam een blog van 4 jaar geleden tegen. Er is niks veranderd, zelfs mijn schrijfstijl niet (moet ik me zorgen maken?)
Baby’s zijn leuk én een zorg
JANUARI 2011
Nooit verwacht, nooit gedacht en toch gekomen. Dat ik 3 x per nacht ga kijken of ze het nog doet, dat kon ik van mezelf wel indenken. Niet meer dan logisch. Ik had daar al last van toen ik op mijn baby-nichtje moest passen. Toen Eva er net uit was, was ik bang dat ze zou stikken of ineens dood in d’r bed lag. Op het moment dat je daarvan wakker wordt, ga je uiteraard even kijken, slapen doe je toch niet meer. Een tikje tegen die voetjes was genoeg om te zien dat ze het nog deed. En nog steeds kijk ik even voordat ik ga slapen en als ik ‘s nachts een keer wakker wordt. Meestal zie ik haar druk dromen en dan kan ik rustig slapen.
Gisteren ben ik alleen wel 3 keer voordat ik ging slapen naar boven gelopen. Mijn kleine meid was ziek. En niet gewoon ziek, niet lekker of wat dan ook. Nee, met vier maanden presteerde ze het om voor het eerst echt te spugen. Alles stonk naar zure melk en op het eind van de dag kwamen zelfs de sperzieboontjes, die ze 1,5 uur eerder had gegeten, eruit. Te zielig. D’r wangetjes waren rood, haar ogen stonden moe, poep kwam er niet uit. Haar voorhoofd voelde warm aan en als ik d’r aan keek dan begon ze al met huilen. Als ze aan het drinken was dan was ze af en toe zo in trance dat wanneer ik haar iets toefluisterde ze in grote paniekhuilen uitbarstte. Ze was al vanaf het weekend uit haar doen, dus we konden het verwachten maar leuk is anders.
Ik wist niet dat een baby zo leuk kon zijn, maar ook tegelijk nog veel zorgen kon geven.
Na vier jaar is bovenstaand blog nog steeds zo herkenbaar, alsof ik het gisteren heb geschreven! Eva had overigens gisteren de hele dag koorts en bij de huisarts bleek dat er een fikse middenoorontsteking zat. Kind heeft griep mét oorontsteking en gaat hopelijk heel snel opknappen.
Vervelend dat de griep heeft toegslagen! Veel beterschap gewenst!
Och och al die zorgen die je soms kunt hebben… zo herkenbaar…
Heel herkenbaar dat je je zorgen maakt als ze ziek is. Maar van die andere angsten heb ik zelf gelukkig nooit last gehad 🙂 Ik vertrouw daarin op het leven. En op mij intuïtie. Als er echt iets is? Dan voel ik dat. Verder lagen mijn kleine baby’tjes bij mij in bed. Dus voelde ik ze altijd heel dichtbij 🙂 liefs! Eva
Oh zo zit ik dus niet in elkaar. Bij Liza wel wat minder, maar bij Eva vond ik veel en nog steeds hoor, eng. Ze verslikt zich nogal veel en komt daar zelfstandig slecht uit. Altijd bang dat het echt mis gaat… Overigens lag Liza als baby ook veel bij ons. Idd een stuk fijner!
Oef,niet leuk! Hier ook flink te pakken gehad,inclusief de twins. Niet leuk!