Vroeger als ik ziek thuis was, dan genoot ik van de extra tijd met mijn moeder. Ik hing lekker op de bank, keek een filmpje, las een boek, deed een spelletje met mijn moeder Als ik eraan terugdenk dan kijk ik daar met warme gevoelens op terug. Ook al was ik ziek.
Vandaag heb ik Eva ziek uit school moeten halen. De juf belde me op dat het helemaal niet goed ging met haar en dat ze zich zorgen maakte. Ik snelde naar school en haalde daar een in-en-in wit meisje op, dat haar ogen net aan kon open houden. Dat wankelde op haar benen en in de korte wandeling naar de auto twee keer moest zitten omdat ik bang was dat ze anders flauw zou vallen.
Eenmaal thuis installeerde ik haar heerlijk met een kussentje in de rug en een dekentje over haar heen op de bank. Ik zorgde voor wat te drinken, ze kreeg sinaspril van me en ze hing lekker tegen me aan de troetelberen te kijken. Na een half uurtje ging het haar een stuk beter en verplaatsten we ons naar de tafel en kleurden we wat. So far, so good. Een relaxte ochtend die perfect verliep voor een meisje dat zich niet lekker voelde. En voor haar moeder, die haar graag het gevoel van haarzelf van vroeger wilde geven.
Totdat Liza thuiskwam uit school. De moeder die haar thuisbracht kwam nog even koffie drinken en Eva leefde helemaal op. Ze werd enthousiast. Ze begon te gillen, ze rende als een doldwaze hond door het huis. Van het meisje dat anderhalf uur eerder nog wankelde op haar benen was niks meer te merken. Hoofdpijn? Duizelig? Misselijk? Nou het leek allemaal als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Het ergste is nog dat mijn idee van mijn zieke meisje eens lekker verwennen, ook verdween.
Zo vind ik het dus helemaal niet leuk om een ziek kind in huis te hebben. Er viel niks meer te verwennen met knuffels, thee en misschien wel chocola. Beetje muziek luisteren of een filmpje kijken. Nope. Niks van dat alles. Ze was gewoon niet ziek meer daarna. De rest van de dag huppelde ze, sprong ze, maakte ze ruzie, deed ze brutaal, gilde ze, gedroeg ze zich als een jonge hond en ga zo maar door. Ze is gewoon weer beter. Hopelijk blijft het zo, want je snapt dat ik haar morgen natuurlijk nu niet meer thuis houd.
coverbeeld: ziek op de bank via Shutterstock
1 thought on “Ziek op de bank”