Hoe graag ik bij Bram ook borstvoeding had willen geven, het is me weer niet gelukt. Ik had natuurlijk goede hoop dat met die enorme pijnlijke borsten die ik vanaf het begin van de zwangerschap had, het dit keer wel zou lukken. Ik zou heel graag dat gevoel willen ervaren dat zo’n kind tevreden melk uit jou drinkt. Maar ik moet me er maar bij neerleggen dat het aan mij niet gegeven is.
Drie keer heb ik het vol goede moed geprobeerd. Drie keer heb ik het vol overtuiging ook moeten opgeven. Bij Eva waren we gewoon geen match. Ik vond het veel leuker om Eva aan te kijken tijdens het voeden. Borstvoeding lukte niet, ik had er de borsten niet voor en toen de kraamhulp zei dat ik ook kon stoppen, was ik blij dat ze de beslissing nam. Daarna dacht ik er niet meer over na. Het was goed Eva was gezond en ik was liever happy dan aan het struggelen doordat ik van mezelf alles op alles moest zetten om toch die borstvoeding te laten slagen.
Bij Liza begonnen we heel anders en dacht ik echt dat het avontuur zou slagen. Totdat Liza dus blijkbaar niet genoeg dronk en ik ook nog moest kolven. Melk had ik in het begin genoeg, de energie om te kolven en aan te leggen en in combinatie met een 3,5 jarige peuter, niet. Ook toen koos ik weer voor flesvoeding, zodat onze kraamweek relaxed zou blijven.
En bij Bram ging ik weer vol energie erin. Ik legde hem aan en Bram dronk, ondanks een kort tongriempje. Maar ohhh, wat deed het pijn. Na een paar helse dagen waarin ik tegen het plafond aan zat van de pijn, vond de kraamzorg dat het genoeg was. Deze pijn was het niet waard. Ook al was ze lactatiekundige en is borstvoeding heel belangrijk in Zwitserland, ze zag dat het mij geen goed deed. En weer was ik heel blij dat zij de beslissing voor mij nam.
Moederliefde zit niet in de melk die je je kindje geeft
Natuurlijk weet ik dat je liefde niet door voeding aan je kindje overbrengt. Dat is iets wat ik al jaren hier op Lovethat uitdraag. Toch is het besluiten om te stoppen met borstvoeding niet iets, dat ik zelf kan. Er is iemand nodig om die beslissing voor mij te nemen. Gek toch. De meiden en Bram hebben alledrie de colostrum gekregen en daar ben ik echt tevreden mee. Ik ben niet de persoon die koste wat het kost, borstvoeding moet geven. Daarvoor ontbreekt bij mij echt het doorzettingsvermogen. En eenmaal afgesloten, is het voor mij ook klaar. Die tranen die ik laat omdat het de eerste grote beslissing is, die je voor jezelf en je kindje neemt, neem ik op de koop toe.
Omdat hier in Zwitserland de norm is dat je je kindje borstvoeding geeft, voelt het wel aan dat je je moet verantwoorden als je dus geen borstvoeding geeft. Maar zoals mijn buurvrouw heel lief zei: “Mijn lichaam is niet geschikt om natuurlijk te bevallen, maar kon wel borstvoeding geven en bij jou is het gewoon andersom. Jouw lichaam heeft geen problemen met zwanger zijn en bevallen, maar is dan niet geschikt niet voor borstvoeding.” En zo is het.
En uiteindelijk als ik zeg dat ik geen borstvoeding geef, geeft iedereen me gelijk en veroordeelt niemand me. En daarbij zegt dan ook nog eens iedereen, dat het ook verdomd handig is als ook iemand anders een de fles kan geven.
Coverfoto: nathaliejomard.com
Meid , gelijk heb je .
Hier niet eens een poging gedaan. Na de ervaring die ik had met de 2 boys . En nu de combi met prednison. Geen borstvoeding voor mij. En ik heb er vrede mee hoor. Dat is het belangrijkst .
Ik was destijds ook blij dat de kraamverzorgster zei: dit gaan we niet meer doen. Gelukkig zijn met je kindje is belangrijker dan borstvoeding. Lekker knuffelen met je mannetje is inderdaad het belangrijkste.