De komende dagen staat Love that in het teken van onze emigratie. Niet alleen omdat we nog geen internet hebben en het er niet naar uitziet dat we dat deze week nog krijgen, maar ook omdat ik weet hoe nieuwsgierig jullie zijn naar onze avonturen, of naar dit avontuur.
Langzaamaan begin ik in het Duits te komen. Het kost wel veel moeite en ik ben ‘s avonds ook gesloopt, maar dankzij mijn buren begin ik door te krijgen dat mijn Duits echt niet zo beroerd is. Ik moet er gewoon flink inkomen en we moeten flink gaan inburgeren. Daar zijn we de eerste week al goed mee begonnen. Met dank aan diezelfde buren. Want direct de eerste dag werd mij gevraagd of ik mee wilde naar turnen.
Turnen? Nou ik ben echt niet lenig en ik heb echt de flair van een aardappel, dus ik moest keihard lachen. Ze legden uit dat het meer bewegen was met jong en oud en dat het dus eigenlijk alleen maar supergezellig zou zijn. Ik besloot maar gewoon mee te gaan. Ik moet toch een keer mensen leren kennen en daar kan ik maar beter meteen mee beginnen. Zo gezegd, zo gedaan. Dacht ik. De kledingkasten zitten inmiddels vol, maar mijn schoenen zijn nog kwijt. Gelukkig mocht ik ook op blote voeten meedoen. Geen excuus dus voor mij! hahaha.
Zodoende stond ik in mijn sportkleren op woensdagavond te wachten totdat de buren me op kwamen halen. Met de 3 zussen in de auto gingen we de berg op. Wat een stijle weg met bochten omhoog. Ik denk dat het nog wel even gaat duren voordat ik die berg op durf te rijden. Ik had natuurlijk weer geen schone kleren voor daarna meegenomen. Ik dacht; je gaat op het dorp sporten en daar nog even wat drinken, dan zal je wel thuis douchen. Maar nee, iedereen doucht dus op de sportschool. Naja, kon ik gelijk even kijken hoe en wat. Maar eerst dat sporten! Het begon natuurlijk met mij voorstellen en iedereen was even vriendelijk. Mijn buurvrouw en ik waren de jongsten en er waren een stuk over 6 oudere dames. Ik kreeg al snel door dat het meer spelletjes waren waarbij je moest bewegen, dan dat het turnen was. Een soort gymles met braintraining voor de ouderen, maar voor mij een prima manier om Duits te leren! Als eerste werden we geacht om letters te zoeken door de gymzaal en deze op te schrijven met de kleur die erachter stond. Uiteindelijk kwam daar dan een woord uit. Letters waren zo gevonden, de kleuren benoemen had ik zo weer onder de knie (dat Duits zit ergens heel diep verborgen) en uiteindelijk werden we (de buuf en ik) zelfs nog eerste. Daarna was er in de gymzaal een parcours uitgezet. Je deed dat samen met iemand, in dit geval mijn buurvrouw. Het was hilarisch! Na het parcours was het tijd om dan ook echt moe te worden en deden we twee verschillende volleybalspelllen in de gymzaal. Fanatiek dat ze waren!! Na 1,5 uur zat het er weer op en konden we (nadat de dames gedoucht hadden) op naar het restaurant.
Dat restaurant bleek boven op de berg te zijn. Wat een klim omhoog zeg, zelfs met de auto! Maar het uitzicht zal hier overdag wel fantastisch zijn (‘s avonds was het vooral heel donker, met wat lichtjes zo rond de berg van huizen). Om half twaalf was ik weer thuis en kapot. De hele dag Duits praten, naar woorden zoeken, zinnen vertalen en ga zo maar door. Het was genoeg en ik sliep wederom als een roosje!
Wat fijn dat je buurvrouw je mee heeft gevraagd, een goede manier om onder de mensen te komen! 😀
Wat een aardige buren! Zo wordt integreren een stuk makkelijker denk ik.
Wat fijn dat ze je zo mee op sleeptouw nemen! Jullie zijn zo te merken erg welkom daar 😀
Wat goed dat je gegaan bent, even flink uit die comfortzone, maar uiteindelijk heb je daar straks het meest aan. Lieve buuf in ieder geval al! Ben benieuwd naar de volgende avonturen en succes met het ophalen van je Duits. 😉