Als fotograaf kom je heel dicht bij de mensen. Je bent vaak getuige van bijzondere momenten en emoties. Ik vind het heel speciaal als mensen mij vragen om deze emotionele en bijzondere gelegenheden te fotograferen. Zo ook afgelopen weekend.
Afgelopen weekend was ik twee keer getuige bij het Vormsel van de Katholieke kerk. Ik ben niet gelovig, maar vind het geloof en rituelen die daarbij horen wel machtig interessant. Op vakantie loop ik steevast een kerk binnen om hem te bekijken, ik geloof dan wel niet, maar sta wel open voor iedere religie. Deze instelling bracht me gelukkig bij de Katholieke Kerk en zij vroegen me aantal maanden geleden of ik, voor Marlieke.com, het Vormsel wilde fotograferen.
Een paar weken geleden mocht ik al een beetje wennen aan de kerk en haar gebruiken met het fotograferen van de Eerste Communie. Het Vormsel is wel echt anders dan de eerste communie. Ten eerste zijn de kinderen, bijna geen kinderen meer. Hier in Zwitserland werd het Vormsel gegeven aan 15/16 jarigen. Stoere jongens en hippe meiden die het afgelopen jaar wekelijks bij elkaar zijn gekomen om met het geloof bezig te zijn. Dat vind ik als atheïst al heel bijzonder. Daarbij wordt het Vormsel gegeven door een Bisschop, wat ook voor de medewerkers van de kerk heel bijzonder is schijnbaar. Helaas was de Bisschop verhindert afgelopen weekend, maar de Generalvikar (Vicaris) nam het over.
Bijzonder om dichtbij te mogen zijn
De dienst duurde bij beide Vormsels (sorry als ik alles verkeerd benoem, het is niet mijn bedoeling, maar ik ben niet zo thuis in de termen!) goed twee uur. In die twee uur was het mijn taak om de dienst zo goed mogelijk op beeld vast te leggen zonder de mensen te storen. Met bepaalde dingen vond ik het heel lastig. Ik geloof niet, ik bid niet, ik weet niet wat te privé is en wat ‘not done’ is. Wanneer iedereen ging staan om te bidden, dan wilde ik het liefste zitten, maar dat vond ik ook weer zo asociaal. Op het moment dat de Generalvikar het Vormsel gaf. De handoplegging en de zalving toen moest ik er voor de foto wel heel dicht op staan. Dat voelde soms heel dichtbij, misschien ook wel te dichtbij. Soms was het ook echt heel bijzonder. Want je bent zo dichtbij dat je de emotie kan voelen en een aantal waren echt geëmotioneerd over deze belangrijke stap in hun geloof. Ik krijg er weer kippenvel van!
Het meest lastige van de hele dag was dat eigenlijk allebei de kerken heel donker waren, het was grauw en grijs buiten en het licht van de zon miste ik. Ik vind het gebruik van een flitser in de kerk niet kunnen, maar daarom moest ik wel concessies doen. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om te fotograferen met een hoge ISO waarde. Dat zie je terug in de foto’s in de vorm van meer ruis, al vind ik het gelukkig heel erg meevallen.
Ik kan uiteraard de foto’s van het Vormsel (nog) niet laten zien, maar met deze foto’s heb je toch een idee. Dan ga ik nu weer verder met het uitzoeken van de ruim 1200 foto’s!
Onderstaande foto’s werden gemaakt in de Katholieke Kerk in Altstätten SG
1 thought on “Bijzonder | Ik mocht het Vormsel in de kerk fotograferen”